unik

unik {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż IIa, D. -u {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ruch, manewr robiony dla uniknięcia czegoś; uchylenie się przed czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stosować uniki. Szybkim unikiem uratował się przed zderzeniem z biegnącym z naprzeciwka mężczyzną. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w boksie i innych sportach kontaktowych: odchylenie części ciała lub całego tułowia mające prowadzić do uniknięcia ciosu przeciwnika': {{/stl_7}}{{stl_10}}Unik w bok, w tył. Wykonać unik głową, tułowiem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'działanie, mające doprowadzić do uniknięcia niewygodnej, kłopotliwej sytuacji, zażegnania pewnego problemu': {{/stl_7}}{{stl_10}}By nie narazić się na krytykę, autor książki zastosował pewne uniki. {{/stl_10}}